Neil Gaiman - Ocean na końcu drogi

Miałam napisać recenzję Jutra, Johna Marsdena, ale nie potrafię zabrać się za to.
Nie mam też zbytnio czasu, ale postanowiłam w końcu zabrać się za recenzję, lecz nie Jutra, tylko zupełnie innej książki.

Narrator książki wspomina pewne wydarzenie sprzed 40 laty, kiedy był 7 letnim chłopcem. Lokator który wynajmował pokój w rodzinnym domu chłopca, ukradł samochód im samochód i popełnił samobójstwo. Śmierć górnika opali obudziła pradawne złe moce. Rodzinie może pomóc jedynie trzy tajemnicze kobiety.

Lettie Hempstock, najmłodsza z trzech kobiet Hempstock jest przyjaciółką naszego głównego bohatera. Dziewczynka uważa, że staw przy jej domu, to tak naprawdę ocean. Ale jak mały kaczy staw może być oceanem? no jak? a może. Jeśli istnieją złe moce, różne stwory, to i może być ocean wielkości stawu, bo pod taflą wody kryje się coś magicznego i tajemniczego.


Jest to moja pierwsza książka Neila Gaimana. Już wcześniej słyszałam o tym autorze, ale jakoś nie mogłam dorwać się do jego książek. W końcu mi się udało i dorwałam się do "Ocean na końcu drogi", który mi się podobał i będę chciała sięgnąć po inne książki Gaimana ^^.

Bardzo polubiłam Lettie, jej mamę i babcię. Są to trzy tajemnicze kobiety, które żyją na farmie. Lubię też naszego bohatera i narratora w jednym. Chłopiec nie miał przyjaciół i lubi czytać książki. Lettie to jego pierwsza przyjaciółka. Jest to naprawdę fajna przyjaźń. Dziewczynka pomaga chłopcu gdy pojawiają się te złe moce. Gdy w jego domu pojawia się Ursula, której nie cierpię bo jest pchłą c:

tłumaczenie: Paulina Braiter

tytuł oryginału: The Ocean at the End of the Lane

wydawnictwo: Mag

data wydania: 9 października 2013

liczba stron: 216 

moja ocena: 7/10 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Recenzja do wyzwania: Czytam fantastykę